Παθησεις Ηπατος Χοληφορων
- Χολολιθίαση
Χολολιθίαση είναι η κατάσταση κατά την οποία απεικονίζονται εντός της χοληδόχου κύστεως λίθοι σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Προκαλείται συνήθως από υψηλές τιμές χοληστερίνης του αίματος. Στην ασυμπτωματική χολολιθίαση, δηλαδή εάν δεν υπάρχει φλεγμονή και παθολογικά συμπτώματα (δυσπεψία, επιγαστρικός πόνος) συνιστάται η παρακολούθηση με υπερηχογράφημα άνω κοιλίας και η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών.
Στη συμπτωματική χολολιθίαση και στην ειδική περίπτωση μικρολιθίασης (πολλαπλοί μικροί λίθοι με ταυτόχρονο κίνδυνο επιπλοκής και απόφραξης των χοληφόρων αγγείων ή και πρόκληση παγκρεατίτιδας) προτείνεται ο άμεσος προγραμματισμός λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής.
- Χολοκυστίτιδα
Η χολοκυστίτιδα αποτελεί μία φλεγμονή στη χοληδόχο κύστη με ή χωρίς παρουσία λίθων. Η διάγνωση πραγματοποιείται με υπερηχογράφημα άνω κοιλίας και εργαστηριακές εξετάσεις αίματος. Αντιμετωπίζεται αρχικά με άμεση έναρξη φαρμακευτικής αγωγής (αντιβιοτικά και παυσίπονα) και ακολουθεί λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή για πλήρη θεραπεία.
- Πολύποδες Χοληδόχου Κύστεως
Οι πολύποδες χοληδόχου κύστεως αποτελούν συνήθως τυχαία ευρήματα σε διαγνωστικές εξετάσεις ελέγχου ρουτίνας. Διακρίνονται σε θηλώματα του βλεννογόνου της χοληδόχου κύστεως και σε χοληστερινικούς πολύποδες (εναποθέσεις χοληστερίνης στο εσωτερικό τοίχωμα της χοληδόχου κύστεως).
Η διάγνωση πραγματοποιείται με υπερηχογράφημα ή άλλες απεικονιστικές εξετάσεις. Πολύποδας κάτω του ενός εκατοστού παρακολουθείται με υπερηχογράφημα άνω κοιλίας ανά εξάμηνο. Αντιθέτως, πολλαπλοί πολύποδες που αυξάνονται σε μέγεθος και σε αριθμό πρέπει να αντιμετωπίζονται με λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
- Χοληδοχολιθίαση
Η χοληδοχολιθίαση εμφανίζεται με την παρουσία λίθων εντός των χοληφόρων αγγείων, ενδοηπατικά ή/και εξωηπατικά. Προκαλεί την απόφραξη των χοληφόρων αγγείων με αποτέλεσμα την εμφάνιση αποφρακτικού ίκτερου ή και την απόφραξη του παγκρεατικού πόρου, δημιουργώντας τελικά παγκρεατίτιδα. Η διάγνωση της γίνεται με απεικονιστικές εξετάσεις, δηλαδή υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία (MRI), σε συνδυασμό με αιματολογικές εξετάσεις.
Η χοληδοχολιθίαση αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, συνεπώς συνιστάται η άμεση ενδονοσοκομειακή αντιμετώπιση με φαρμακευτική αγωγή και η απομάκρυνση των λίθων από τα χοληφόρα αγγεία από γαστερεντολόγο με ERCP (Ενδοσκοπική Παλίνδρομη Χολαγγειοπαγκρεατογραφία). Σε δεύτερο χρόνο, μετά την υποχώρηση του αποφρακτικού ίκτερου, η θεραπεία ολοκληρώνεται με λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
- Κύστεις Ήπατος
Κύστεις ήπατος είναι μία καλοήθη παθολογία χωρίς κλινικά συμπτώματα που συναντάται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού και αποτελούν συνήθως τυχαία ευρήματα σε διαγνωστικές εξετάσεις ελέγχου ρουτίνας.
Σε κύστεις μικρού μεγέθους, η απλή παρακολούθηση με υπερηχογράφημα είναι αρκετή. Αντιθέτως, οι πολύ μεγάλες σε μέγεθος κύστεις που δημιουργούν πιεστικά φαινόμενα και διαταράσσουν τη λειτουργία του ήπατος πρέπει να αντιμετωπίζονται με παροχέτευση διαδερμική ή χειρουργική.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στην εχινόκοκκο κύστη ήπατος που προκαλείται από το παράσιτο του εχινοκόκκου και αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή και χειρουργική αφαίρεση.
- Ίκτερος
Ίκτερος είναι η παθολογική αύξηση στο αίμα της χολερυθρίνης που φυσιολογικά επεξεργάζεται το ήπαρ και αποβάλλεται στο πεπτικό από τα χοληφόρα. Ο κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος βοηθά στη διάγνωση της αιτίας που μπορεί να είναι αιματολογική νόσος, ηπατική λειτουργία ή απόφραξη των χοληφόρων αγγείων. Η αντιμετώπιση είναι αντίστοιχα από ειδικό αιματολόγο, ηπατολόγο ή γαστερεντολόγο και γενικό χειρουργό.
- Κακοήθης Νεοπλασία Ήπατος
Η κακοήθης νεοπλασία ήπατος (καρκίνος) διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες, πρωτοπαθής και δευτεροπαθής ή μεταστατική.
Ο πρωτοπαθής καρκίνος οφείλεται σε νεοπλασία που αναπτύσσουν τα κύτταρα του ήπατος (χολαγγεία, ηπατοκύτταρα) και προκαλείται από ποικίλους παράγοντες με κύρια αιτία τη χρόνια ενεργή ηπατίτιδα C. Η θεραπεία αποτελείται από χημειοθεραπεία και χειρουργική αφαίρεση από εξειδικευμένους χειρουργούς σε ειδικά κέντρα.
Ο μεταστατικός καρκίνος του ήπατος οφείλεται σε μεταστάσεις νεοπλασίας από άλλα όργανα (έντερο, πάγκρεας, ωοθήκες, μαστός, πνεύμονας). Η αντιμετώπισή του εξαρτάται από τη πρωτοπαθής νεοπλασία, τη δυνατότητα χειρουργικής αντιμετώπισης σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία ή βιολογικούς παράγοντες.