Μαστός

Οι παθολογίες του μαστού αποτελούν ίσως τις πιο καλά μελετημένες παθολογίες από τη σύγχρονη ογκολογία. Ο μαστός παρουσιάζει καλοήθεις παθήσεις όπως το ινοαδένωμα, τα λιπώματα και κύστεις που συχνά προκαλούν ανησυχητικές, ψηλαφητές διογκώσεις. Ο διαγνωστικός έλεγχος πραγματοποιείται με ψηλάφηση, μαστογραφία, υπερηχογράφημα και αιματολογικές εξετάσεις. Επικουρικά, μπορεί η διαφοροδιάγνωση να συμπληρωθεί με μαγνητική τομογραφία και βιοψία με βελόνα. Συνεπώς, ο διαχωρισμός με τις κακοήθεις παθήσεις είναι σχεδόν πάντα εφικτός. Απαραίτητη όμως κρίνεται η συστηματική παρακολούθηση των καλοηθών παθήσεων.

Αντίθετα, οι κακοήθεις παθήσεις (πορογενές και λοβιακό καρκίνωμα) αντιμετωπίζονται με  ογκεκτομή ή μερική μαστεκτομή με φρουρό λεμφαδένα. Σε περιπτώσεις προχωρημένης νόσου, πραγματοποιείται ριζική τροποποιημένη μαστεκτομή και λεμφαδενικός καθαρισμός μασχάλης. Η ολοκλήρωση σταδιοποίησης της νόσου, εκτός της ιστολογικής έκθεσης του χειρουργικού παρασκευάσματος, γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις (καρκινικοί  δείκτες) και απεικονιστικές (αξονική τομογραφία θώρακα, υπερηχογράφημα άνω και κάτω κοιλίας) για την ύπαρξη ή μη μεταστάσεων, που καθορίζονται από τον ογκολόγο. Έπειτα, παρέχεται στην ασθενή, όπου κρίνεται αναγκαίο, συμπληρωματική θεραπεία (χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία και βιολογικοί παράγοντες).

Ο καρκίνος του μαστού, με τις σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης, έχει μετατραπεί σε χρόνιο νόσημα με μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης. Η έγκαιρη πρόληψη με τακτικούς ελέγχους, στο γενικό πληθυσμό και στις ομάδες υψηλού κινδύνου, έχει προσφέρει τη δυνατότητα της πρώιμης διάγνωσης και της πιο αποτελεσματικής θεραπείας για καλύτερη επιβίωση.